دستکش های پزشکی نمونه هایی از تجهیزات حفاظت فردی هستند؛ زمانی که احتمال برخورد دستان به مایعات بدن شخص دیگری (مانند خون، ترشحات تنفسی، استفراغ، ادرار یا مدفوع)، داروهای خطرناک خاص یا برخی موارد بالقوه آلوده وجود دارد، باید از دستکش های پزشکی استفاده شود. به طور کلی دستکش پزشکی برای محافظت از پوشنده و یا بیمار در برابر انتشار میکروارگانیسم هایی که به طور بالقوه ممکن است باعث عفونت یا بیماری در طی مراحل و معاینات پزشکی شوند، استفاده می‌شوند.
همچنین برای کاهش خطر انتشار میکروب به محیط زیست و انتقال از پرسنل بهداشتی به بیمار و بالعکس و نیز از یک بیمار به بیمار دیگر استفاده می شود. دستکش های پزشکی بخشی از استراتژی کنترل عفونت هستند. دستکش های پزشکی یکبار مصرف هستند و شامل:
- دستکش های معاینه
- دستکش های جراحی
- دستکش های پزشکی برای جابجایی عوامل شیمی درمانی (دستکش های شیمی درمانی)
فهرست مطالب مقاله
انواع دستکش پزشکی
دستکش‌های پزشکی معمولاً از پلیمرهایی مانند لاتکس، وینیل و نیتریل ساخته می‌شوند، اگرچه دستکش‌های یکبار مصرف ساخته شده از مواد دیگری مانند نئوپرن وجود دارد. مواد مختلف و انتخاب های طراحی باعث می شود که برخی محصولات برای محیط های مختلف پزشکی مناسب تر باشند. دستکش های یکبار مصرف معمولا از یکی از سه ماده لاتکس، وینیل و نیتریل ساخته می شوند.
دستکش لاتکس
برای چندین دهه، لاتکس از پرمصرف ترین دستکش های یکبار مصرف پزشکی بوده است. دلیل این امر این است که استفاده از دستکش های لاتکس در دهه 1980 و 1990 در برابر پاتوژن های منتقله از خون مانند HIV محافظت توصیه می شد. اما با افزایش محبوبیت آن ها، موارد واکنش های آلرژیک نیز افزایش یافت. این منجر به تقاضای بیشتر برای جایگزین های دستکش یکبار مصرف بدون لاتکس، مانند نیتریل و وینیل شد. برای کسانی که حساسیت ندارند، دستکش های لاتکس راحت، نسبتا مقرون به صرفه هستند و درجه بالایی از حساسیت لمسی را ارائه می دهند.
به دلیل سطوح بالای انعطاف‌پذیری، محافظت و راحتی، دستکش‌های لاتکس یکبار مصرف برای اکثر محیط‌های پزشکی مناسب هستند البته تا زمانی که آلرژی به لاتکس مشکلی نداشته باشد. برخی از افرادی که قبلاً واکنش آلرژیک به لاتکس داشته‌اند، اگر این دستکش‌ها را بپوشند یا در معرض دیگران قرار بگیرند، ممکن است دچار شوک آنافیلاکسی شوند. در صورت داشتن حساسیت به لاتکس، فرد باید به جای آن از دستکش وینیل یا دستکش نیتریل استفاده کند.
دستکش وینیل
دستکش های وینیل از PVC ساخته شده اند که یک فیلم مبتنی بر نفت است. مزیت اصلی دستکش های یکبار مصرف وینیل این است که ساخت آن ها ارزان است. دوام کمتری نسبت به لاتکس و نیتریل دارند و محافظت محدودی در برابر قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا زیست پزشکی ارائه می دهند. هنگامی که دستکش های وینیل کشیده یا خم می شوند، مولکول های جداگانه جدا می شوند و یکپارچگی سد محافظ به خطر می افتد. دستکش‌های وینیل به دلیل هزینه کم و سطح حفاظت پایین، معمولاً در محیط‌های غیر خطرناک و کم آلودگی استفاده می‌شوند.
دستکش نیتریل
دستکش های نیتریل در دهه 1990 به عنوان یک جایگزین لاتکس برجسته مطرح شدند. در حالی که دستکش های نیتریل یکبار مصرف به اندازه همتایان لاتکس خود الاستیک یا انعطاف پذیر نیستند، به طور قابل توجهی در برابر مواد شیمیایی بادوام تر و مقاوم تر هستند. به این ترتیب، این دستکش ها برای هر کسی که مجبور است با مواد شیمیایی بالقوه خطرناک و خورنده برخورد کند، انتخاب ایده آلی است. آن ها همچنین برای اکثر محیط های پزشکی کاملاً مناسب هستند، به طور ویژه در برابر سوراخ شدن مقاوم هستند و خطر واکنش های آلرژی به لاتکس را از بین می برند.
در صنعت پزشکی دستکش های نیتریل یا وینیل بهتر است؟
در صنعت پزشکی، دستکش های نیتریل بهتر از دستکش های وینیل هستند. دستکش های نیتریل کیفیت بالاتری نسبت به دستکش های وینیل دارند. احتمال پاره شدن یا آسیب دیدن دستکش های نیتریل کمتر است بنابراین دستکش های نیتریل محافظت بهتری را برای پوشنده ایجاد می کند. دستکش های نیتریل از خطرات فیزیکی محافظت می کنند. آن ها یک مانع فیزیکی بین آن ها و خطرات احتمالی برای کاربر فراهم می کنند.
دستکش های یکبار مصرف نیتریل از کاربر در برابر باکتری ها، ویروس ها، میکروارگانیسم ها، خطرات زیستی، کثیفی و مواد شیمیایی محافظت می کنند. در بیمارستان ها از دستکش های لاتکس و نیتریل استفاده می کنند. آلرژی به لاتکس در حال افزایش است و قرار گرفتن مکرر در معرض لاتکس می تواند باعث درماتیت شدید شود، بنابراین بیمارستان ها اغلب گزینه های نیتریل و لاتکس را برای کارکنان خود در دسترس دارند.
دستکش های مورد استفاده پزشکان
پزشکان معمولاً از دستکش های نیتریل یا لاتکس غیر استریل استفاده می کنند. دستکش های لاتکس مدت طولانی تری در صنعت استفاده شده اند. با این حال، دستکش های نیتریل در حال حاضر بسیار مورد علاقه هستند، زیرا مقاومت بیشتری در برابر سوراخ شدن دارند و نیازی به پودر شدن ندارند.
دستکش های مورد استفاده جراحان
جراحان باید از دستکش یکبار مصرف مخصوص استریل استفاده کنند. از آنجایی که خط کار جراحان اغلب شامل تماس با بریدگی های باز است، آن ها باید از دستکش های یکبار مصرف استریل استفاده کنند. اکثر جراحان نیاز به استفاده از دستکش های یکبار مصرف استریل دارند که در بسته های بسته بندی شده جداگانه در هر جفت بسته بندی می شوند. با این حال، برخی از پزشکان کم‌خطر می‌توانند از دستکش‌های یکبار مصرف استریل شده که در بسته‌های 50 یا 100 دستکش یکبار مصرف در هر جعبه عرضه می‌شوند، استفاده کنند.
دستکش شیمی درمانی
دستکش های شیمی درمانی دستکش های یکبار مصرفی هستند که استاندارد ASTM D6978 را برای ارزیابی مقاومت دستکش های پزشکی در برابر نفوذ داروهای شیمی درمانی دارند. فقط دستکش های یکبار مصرف که دارای گواهی ASTM D6978 هستند باید در محیط هایی که احتمال تماس با شیمی درمانی وجود دارد استفاده شود.
دستکش پودری
برای سهولت در پوشیدن دستکش، از پودرها به عنوان روان کننده استفاده شده است. پودرهای اولیه مشتق شده از کاج یا خزه چاقو سمی بودند. نشاسته ذرت جایگزین پودر لیکوپودیوم و تالک تحریک کننده بافت شد، اما این پودر نیز دارای عوارض جانبی بالقوه ای مانند واکنش های التهابی، گرانولوما و تشکیل اسکار است. به این ترتیب، دستکش های بدون پودر بیشتر در حین جراحی و سایر روش های حساس استفاده می شوند.
برای جبران کمبود پودر از فرآیندهای تولید ویژه استفاده می شود. همچنین برای سهولت در پوشیدن آن ها بدون استفاده از پودر، دستکش ها را می توان به کلر آغشته کرد. کلر زنی بر برخی از خواص مفید لاتکس تأثیر می گذارد، اما مقدار پروتئین های لاتکس آلرژی زا را نیز کاهش می دهد.
خطرات استفاده از دستکش های پودری
در 19 دسامبر 2016، FDA قانون نهایی ممنوعیت دستکش‌های پودری (دستکش‌های جراح پودری، دستکش‌های پودری برای معاینه بیمار و پودر قابل جذب برای روغن‌کاری دستکش‌های جراح) را بر اساس خطر قابل‌توجهی که فرد در معرض بیماری یا آسیب قرار می‌گیرد، منتشر کرد.
خطراتی که این دستکش ها برای بیماران و هم ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، زمانی که بافت داخلی بدن در معرض پودر قرار می گیرد شامل التهاب شدید راه هوایی و واکنش های حساسیت مفرط است. ذرات پودر همچنین ممکن است پاسخ ایمنی بدن را تحریک کند و باعث ایجاد بافت در اطراف ذرات (گرانولوم) یا تشکیل بافت اسکار (چسبندگی) شود که می تواند منجر به عوارض جراحی شود.
انواع سایزبندی دستکش ها
به طور کلی، دستکش های معاینه در اندازه های XS، S، M و L هستند. برخی از مارک ها ممکن است اندازه XL را ارائه دهند. دستکش های جراحی معمولاً اندازه دقیق تری دارند زیرا برای مدت زمان طولانی تری پوشیده می شوند و نیاز به مهارت ویژه ای دارند. اندازه دستکش های جراحی بر اساس دور اندازه گیری شده دور کف دست (به استثنای انگشت شست) در اینچ (۲.۵۴ سانتی متر )، در سطح کمی بالاتر از خط دوخته شده انگشت شست است.
اندازه معمولی از 5.5 تا 9.0 اینچ با افزایش 0.5 متغیر است. برخی از مارک ها نیز ممکن است اندازه 5.0 را ارائه دهند. البته افرادی که کف دست ضخیم‌تری دارند ممکن است به اندازه بزرگتر از میزان اندازه گیری شده نیاز داشته باشند و بالعکس. طبق تحقیقات رایج‌ترین اندازه دستکش جراحی برای مردان 7 و پس از آن 6.5 و برای زنان 6 به دنبال آن 5.5 است.
نکات قابل توجه در استفاده از دستکش ها
- قبل از پوشیدن دستکش های پزشکی استریل دست های خود را بشویید.
- برخی از افراد به لاتکس لاستیکی طبیعی مورد استفاده در برخی از دستکش های پزشکی حساسیت دارند. اگر شما یا بیمارتان به لاتکس لاستیک طبیعی حساسیت دارد، باید دستکش های پزشکی ساخته شده از سایر مواد مصنوعی (مانند پلی وینیل کلراید (PVC)، نیتریل یا پلی اورتان) را انتخاب کنید.
- هرگز از دستکش های پزشکی مجدد استفاده نکنید.
- هرگز دستکش های پزشکی را نشویید یا ضدعفونی نکنید.
- پس از درآوردن دستکش‌های پزشکی، دست‌های خود را کاملاً با آب و صابون یا الکل بشویید.
برای خرید دستکش پزشکی از رادین درمان، میتوانید از اینجا اقدام کنید.